درمان نازایی با لقاح آزمایشگاهی ( IVF )
لقاح آزمایشگاهی IVF چیست؟ لقاح آزمایشگاهی یکی از متداول ترین و موفق ترین روشهای درمانی نا باروری است. در حین لقاح، تخمک از تخمدان خارج شده و در آزمایشگاه با اسپرم بارور می شود. سپس تخمک بارور شده (جنین) برای رشد و نمو به رحم زن بازگردانده می شود. این روش بسته به شرایط بیمارمی تواند از موارد زیر استفاده کند:
- تخمک و اسپرم
- تخمک و اسپرم اهدا کننده
- تخمک دهنده و اسپرم
- تخمک و اسپرم دهنده
- جنین اهدایی
همچنین پزشک می تواند جنین را در یک رحم جایگزین پیوند دهد. معمولاً در این تکنیک، زن هورمون های باروری برای تحریک تخمدان ها و تولید چندین تخمک دریافت می کند. سپس تخمها جمع شده و در آزمایشگاه با اسپرم مخلوط میشوند. میزان موفقیت لقاح آزمایشگاهی به سن و علت ناباروری بستگی دارد.
این تکنیک شامل 6 مرحله اصلی است:
- سرکوب چرخه طبیعی قاعدگی با دارو
- افزایش میزان تخمک گذاری با استفاده از دارو برای تحریک تخمدان و تولید تخمک بیشتر از حد معمول
- نظارت بر بالغ شدن تخمک با استفاده ازاسکن سونوگرافی
- جمع آوری تخم از تخمدان
- لقاح تخمها
- انتقال جنین به رحم
لقاح آزمایشگاهی همیشه منجر به بارداری نمی شود و می تواند از نظر جسمی و روحی بسیار طاقت فرسا باشد. همچنین تعدادی از خطرات سلامتی نیز درگیر است از جمله:
- عوارض جانبی داروهای مورد استفاده در طول درمان مانند گرگرفتگی و سردرد
- چند تولدی (مانند دوقلو یا سه قلو) می تواند برای مادر و فرزندان خطرناک باشد.
- حاملگی خارج رحمی: جنین به جای رحم در لوله های رحمی کاشته می شود.
- سندرم تحریک بیش از حد تخمدان
- مصرف داروهای باروری IVF می تواند باعث ایجاد ناراحتی قابل توجهی شود مانند درد ناشی از تزریق مکرر ، نفخ ، تغییرات خلقی، حالت تهوع ، استفراغ و حساسیت به پستان. در موارد نادر ، تخمدان می تواند بیش از حد واکنش نشان دهند و منجر به بستری شدن اضطراری در بیمارستان شوند.
IVF به چه کسانی پیشنهاد میشود؟
- زنانی که در اواخر دهه 30 یا اوایل 40 سالگی هستند.
- زنان زیر 40 سال که بعد از 2 سال رابطه منظم بدون محافظت باردار نشده اند.
- زنان با لوله های رحمی غیرفعال، مسدود شده یا آسیب دیده یا لوله ها از بین رفته اند.
- مردان با کیفیت اسپرم بسیار ضعیف، ناباروری و کاهش تعداد اسپرم یا تحرک اسپرم
- یکی از والدین یا هر دو نقص ژنتیکی بالقوه و احتمال انتقال اختلال ژنتیکی به فرزند را دارند.
- ناباروری بدون دلیل
- زنان مبتلا به آندومتریوز
- زنان مبتلا به نارسایی زودرس تخمدان
- زنان مبتلا به اختلالات تخمک گذاری، نارسایی زودرس تخمدان ، فیبروم رحم
- زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک
- بیمارانی که درمان های ناموفق مانند تلقیح مصنوعی داشته اند.
علائم ناباروری در زنان
قاعدگی سنگین، طولانی یا گرفتگی های دردناک؛ قاعدگی بسیار دردناک ممکن است علائمی از آندومتریوز باشد- بیماری بافت هایی که معمولاً در رحم یافت می شوند در جاهای دیگر بدن وجود دارند.
علائم دیگر آندومتریوز عبارتند از درد مزمن لگن (نه تنها در دوران قاعدگی) درد هنگام رابطه جنسی، کمردرد، خستگی، حالت تهوع، قاعگی نامنظم و لکه بینی، مشکلات روده یا درد همراه با حرکات روده، خون قاعدگی تیره یا کمرنگ. خون معمولاً در ابتدای قاعدگی قرمز روشن است و ممکن است در روزهای بعدی تیره شود.
عبور خون بسیار تیره و قدیمی در ابتدای دوره نیز می تواند نشانه آندومتریوز باشد.
علائم ناباروری در مردان
عدم تعادل هورمونی می تواند بر قدرت باروری مرد تأثیر بگذارد. تستوسترون هورمون کلیدی باروری مردان است، بنابراین مشکلات بیضه ممکن است منجر به ناباروری شود. دو هورمون لوتئین ساز و هورمون تحریک کننده فولیکول برای تولید اسپرم و تستوسترون به بیضه ها پیام می دهند. غده هیپوفیز این هورمون ها را تولید می کند، بنابراین هر گونه مشکل در این غده ممکن است بر ناباروری نیز تأثیر بگذارد.
مشکلات انزال یا مشاهده تغییرات در انزال مانند افت حجم نیز ممکن است نشانه ناباروری مرد باشد. چاقی می تواند خطر ابتلا به سایر شرایط مانند کیفیت اسپرم و اختلال عملکرد جنسی را افزایش دهد.
چگونه آماده شوید؟
آزمایش ذخیره تخمدان شامل گرفتن نمونه خون و بررسی سطح هورمون تحریک کننده فولیکول، اندازه و کیفیت تخمک انجام می شود. پزشک رحم را معاینه می کند. آزمایشات می تواند سلامت رحم را نشان دهد و پزشک بهترین روش برای کاشت جنین را تعیین کند.
مردان باید آزمایش اسپرم انجام دهند. آزمایشگاه تعداد ، اندازه و شکل اسپرم را بررسی می کند. اگر اسپرم ضعیف یا آسیب دیده باشد، روشی به نام تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی ممکن است لازم باشد. اسپرم مستقیماً به تخمک تزریق میشود.
در حین لقاح
تخمدان با یک دوره دارویی برای تولید تخمک تحریک می شوند. هنگامی که فولیکول ها به اندازه صحیح رسیدند ، به بیمار تزریق می شود تا تخمک های آماده جمع آوری شود.
یک سوزن ظریف متصل به کاوشگر اسکن از طریق واژن به داخل تخمدان منتقل می شود تا تخمها جمع شود. در همان روز، مرد باید منی تولید کند یا از اسپرم اهدا کننده استفاده می کنید، جمع آوری تخم حدود سی دقیقه طول می کشد.
لقاح تخمک شامل قرار دادن تخمک در یک ظرف کشت به همراه تقریباً صدهزار اسپرم است. اگر تعداد اسپرم کافی نباشد یا تحرک اسپرم به میزان قابل توجهی کاهش یابد ، جنین شناس ممکن است یک اسپرم را انتخاب کرده و مستقیماً به تخمک تزریق کنند. به این روش تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی گفته می شود.
بعد از گذشت دو تا پنج روز در دستگاه، یک یا دو جنین از طریق واژن به رحم منتقل می شوند تا لانه گزینی اتفاق بیفتد و بارداری آغاز شود.
پس از لقاح
اگرچه انتقال جنین منجمد یک روال معمول است ، اما مراقبت مناسب در کاهش عوارض جانبی احتمالی ، ارتقای ایمنی و افزایش نتایج موفق برای لقاح سالم و بارداری ضروری است.
انتقال جنین مرحله آخر چرخه IVF است، روشی که مدتها انتظار می رود با هدف کمک به زنانی که با ناباروری دست و پنجه نرم می کنند پس از هفته ها استفاده از داروهای باروری در مرحله آماده سازی ، باردار شوند. جنین های منجمد به همان اندازه جنین های تازه موثر هستند. انتقال جنین منجمد فرصت می دهد تا هورمون ها و بیولوژی زنان از تأثیر داروهای باروری بهبود یابند.
پس از انتقال جنین ، حدوداً یک ساعت به شما فرصت داده می شود تا به پشت دراز بکشید و آرام باشید ، با این وجود ، ممکن است به این زمان نیازی نداشته باشید زیرا این روش تهاجمی نیست. مراحل و زمان استراحت شامل فقط 2 تا 4 ساعت طول می کشد. انجام فعالیت های زیاد یا حتی متوسط توصیه نمی شود.
انجام آزمایش بارداری پس از انتقال جنین منجمد با IVF
اگرچه ممکن است چند روز پس از انتقال جنین منجمد وسوسه شوید که یک آزمایش بارداری انجام دهید ، اما کلینیک های باروری اکیداً توصیه می کنند ابتدا منتظر دوره معمول دو هفته ای باشید. یک دلیل برای این امر وجود دارد – اطمینان از به دست آوردن نتایج دقیق
