بررسی اجمالی جراحی ستون فقرات
اگر به مدت طولانی با کمردرد دست و پنجه نرم کرده اید، ممکن است از خود بپرسید که آیا جراحی ستون فقرات تنها گزینه درمانی شما است؟
گاهی اوقات، جراحی تنها روش درمانی مشکلات ستون فقرات است. با این حال، خبرهای خوبی وجود دارد.
اکثر قریب به اتفاق مشکلات کمر و پشت را می توان با درمان های غیر جراحی برطرف کرد. اغلب از آنها به عنوان درمان های غیر جراحی یا محافظه کارانه یاد می شود.
جراحي ستون فقرات بعد از آسیب نخاعی: چرا زمان جراحی اهمیت دارد
جراحی ستون فقرات نقش اساسی در برنامه درمانی آسیب نخاعی (SCI) دارد.
مدت کوتاهی پس از جراحت تحت عمل جراحی دیسک قرار گرفتن ممکن است برای افراد مبتلا به SCI مزیت قابل توجهی داشته باشد.
زیرا مطالعات نشان داده است، انجام جراحي ستون فقرات زودهنگام نتایج درمانی طولانی تری خواهد داشت.
پیری و افزایش سن، مکانیزم نامناسب بدن، ضربه و ناهنجاری های ساختاری می تواند به ستون فقرات شما آسیب برساند. این آسیب ها منجر به کمر درد و سایر علائم مانند درد پا و/ یا بی حسی یا حتی ضعف پا می شود.
کمردرد مزمن بیماری است که به طور کلی برای تشخیص و درمان به یک تیم متخصص پزشکی نیاز دارد.
قبل از تصمیم برای عمل ستون فقرات ، با چندین متخصص ستون فقرات مشاوره داشته باشید.
این زمان گذاشتن و جمع آوری اطلاعات به شما کمک می کند تا یک تصمیم درمانی آگاهانه بگیرید که به بهترین وجه سبک زندگی و سطح مطلوب فعالیت بدنی شما را پوشش دهد.
درمان مشکلات ستون فقرات بدون جراحی
- در مواردی که جراحی غیر اضطراری است، درمان غیر جراحی مانند فیزیوتراپی، داروهای ضد درد – ترجیحاً داروی ضد التهاب قبل از جراحی انجام می شود.
- دوره آزمایشی درمان محافظه کارانه غیر جراحی متفاوت است، اما بازه زمانی کلی شش هفته تا شش ماه است.
- اگر درمان غیر جراحی مانند داروها و فیزیوتراپی نتواند علائم را تسکین دهد، جراحی ستون فقرات توصیه می شود.
- جراحی فقط در مواردی در نظر گرفته می شود که منبع دقیق درد را می توان تعیین کرد – مانند دیسک فتق، اسکولیوز یا تنگی نخاع.
عمل حداقل تهاجمی ستون فقرات
به طور کلی، هدف از جراحی کم تهاجمی ستون فقرات (MIS)، تثبیت استخوان های مهره ای و مفاصل ستون فقرات و یا کاهش فشار وارد شده به اعصاب نخاعی است – که اغلب نتیجه شرایطی مانند بی ثباتی ستون فقرات، خار استخوان، دیسک فتق، اسکولیوز یا تومورهای ستون فقرات است.
برخلاف جراحی ستون فقرات باز، روشهای جراحی با حداقل تهاجم می توانند سریعتر، ایمن تر باشند و به زمان بهبودی کمتری نیاز داشته باشند.
به دلیل کاهش آسیب دیدگی عضلات و بافت های نرم (در مقایسه با روش های باز)، مزایای بالقوه عمل کم تهاجمی ستون فقرات عبارتند از:
- نتیجه زیبایی بهتر به دلیل برش های کوچکتر پوست (بعضی اوقات به اندازه چند میلی متر)
- از دست دادن خون کمتر حین عمل جراحی
- کاهش خطر آسیب عضلانی، زیرا برش عضله کمتر یا نیاز نیست
- کاهش خطر عفونت و درد بعد از عمل
- بهبود سریعتر از عمل جراحی و توان بخشی سریعتر
- کاهش نیاز به مصرف داروهای مسکن پس از جراحی
- علاوه بر این، برخی از جراحی های MIS به عنوان جراحی های سرپایی و تحت بی حسی موضعی انجام می شوند – بنابراین خطر کمتری برای واکنش به بیهوشی عمومی وجود دارد.
مانند هر روش جراحی دیگر، خطرات و عوارض هرقدر کم در این جراحی نیز وجود دارد که شامل موارد زیر می شود:
- واکنش احتمالی به داروی بیهوشی
- از دست دادن مقدار خون غیر منتظره در طول جراحی
- عفونت های موضعی، هر چقدر ناحیه برش کوچک باشد
- و اگرچه غیرمعمول است، اما همیشه احتمال کمی وجود دارد که جراحی اولیه ستون فقرات MIS نتیجه ندهد، یا به عمل دوم یا به جراحی ستون فقرات باز نیاز باشد.
در یک جراح ستون فقرات خوب به دنبال چه چیزی باشید؟
- یک جراح ستون فقرات خوب تمام تلاش خود را برای مراقبت از بیمار و نتایج عالی می کند و مایل است ضمن کسب تخصص در روش ها و تکنیک های استاندارد، روش ها و تکنیک های جدید را بیاموزد.
- یک جراح ستون فقرات همچنین باید با بیمار ارتباط خوبی برقرار کند و مایل باشد وقت بگذارد و دلیل خود را برای جراحی و همچنین گزینه های درمانی که ارائه می دهد توضیح دهد.
روشهای معمول عمل
شرایطی وجود دارد که ممکن است منجر به عمل ستون فقرات شود.
روش های معمول جراحی شامل موارد زیر است:
دیسککتومی یا میکرودیسککتومی: برداشتن فتق دیسک بین مهره ای. بنابراین، باعث از بین بردن فشار از عصب فشرده می شود.
میکرودیسکتومی یک روش MISS است.
لامینکتومی: برداشتن صفحه استخوانی نازک در پشت مهره ای به نام لامینا برای افزایش فضای داخل کانال نخاع و کاهش فشار.
لامینوتومی: برداشتن بخشی از قوس مهره (لامینا) که نخاع را پوشانده است. در روش لامینوتومی استخوان کمتری نسبت به لامینکتومی برداشته می شود.
هر دو روش لامینکتومی و لامینوتومی روش های رفع فشار هستند. “رفع فشار” معمولاً به معنای برداشته شدن فشار از بافت عصب نخاعی است.
فرامینوتومی: برداشتن استخوان یا بافت مجرای عبور (که نوروفرامن نامیده می شود)، جایی که ریشه های عصبی از نخاع منشعب شده و از ستون فقرات خارج می شوند.
تعویض دیسک: به عنوان جایگزینی برای همجوشی، دیسک آسیب دیده با یک دیسک مصنوعی جایگزین می شود.
همجوشی نخاعی: یک روش جراحی است که برای اتصال دو مهره استفاده می شود.
همجوشی ستون فقرات ممکن است شامل استفاده از پیوند استخوان با یا بدون ابزار (به عنوان مثال میله یا پیچ) باشد.
پیوند استخوان انواع مختلفی دارد، مانند پیوند با استفاده از استخوان خود شما (پیوند اتوگرافت) و استخوان فرد دیگر (آلوگرافت).
همجوشی را می توان با روش های مختلف انجام داد:
ALIF ، PLIF ، TLIF ، LIF : همه این روش ها برای تثبیت مهره های ستون فقرات و از بین بردن حرکت بین استخوان ها استفاده می شود.
رویکردهای جراحی
اعم از جراحی باز یا MISS ، ستون فقرات از جهات مختلف قابل دسترسی است. این موارد به عنوان رویکردهای جراحی ستون فقرات شناخته می شوند و در زیر توضیح داده می شوند:
رویکرد قدامی یا جلویی: همانطور که از نام آن پیداست، جراح از قسمت جلوی بدن شما از طریق شکم به ستون فقرات دسترسی پیدا می کند.
رویکرد خلفی: برشی در پشت شما ایجاد می شود.
رویکرد جانبی: مسیر رسیدن به ستون فقرات از طریق پهلو انجام می شود.
